മുരളീഗാനം

ഗുരുവായുരപ്പാ നീയെന്‍ 
മനസ്സിലെയമ്പലത്തില്‍
മുഴുക്കാപ്പ് ചാര്‍ത്തിയെത്തുമ്പോള്‍ 
 മുഖദീപം പൊഴിക്കുന്ന 
മൃദുമന്ദഹാസത്തിലെന്‍  
ഹൃദയ ദുംദുഭി ഉണരും-എന്റെ -
തനുവാകെ കുളിരണിയും....!

ഒരുകോടി ജന്മങ്ങളായ് 
അവിടുത്തെ പദതാരില്‍
അമരും പരാഗമെന്‍മനം
കളഭകൂട്ടണിയുമ്പോള്‍ ,
മനികാഞ്ചി ഉണരുമ്പോള്‍ ,
സഫലമെന്‍ ജനിമോഹങ്ങള്‍ -നിന്നെ -
കണികാണും ശുഭയാമങ്ങള്‍ !

മുകില്‍ വര്‍ണ്ണന്‍ പൂന്താനത്തിന്‍ -
മധുവുണ്ട് മയങ്ങുമ്പോള്‍
കുനുകുന്തളം തലോടും ഞാന്‍
മുരളിക പൊഴിക്കുന്ന 
കളഗാന നദിയിലെന്‍ -
മനംഒരാലിലയായിടും -കണ്ണാ -
അറിയാതെ ഞാനോഴുകും !